Tworząc swoje prywatne kino domowe oprócz projektora warto pomyśleć o zakupie specjalnego ekranu. Oczywiście filmy można wyświetlać bezpośrednio na ścianie. Jednak odpowiednio wybrany ekran znacznie poprawi jakość obrazu, a także jest doskonałym rozwiązaniem w mieszkaniach, gdzie trudno wygospodarować pustą ścianę.

Każdy użytkownik ma do wyboru dwa typy ekranów projekcyjnych. Na rynku dostępne są ekrany przenośne oraz stacjonarne. Ten pierwszy typ dobrze sprawdzi się w sytuacji, jeśli projektor nie ma stałego miejsca przeznaczenia i jest przenoszony z miejsca na miejsce. Ekran przenośny można rozstawić w dowolnej lokalizacji. Posiada specjalny statyw, który funkcjonuje jako bardzo stabilny wspornik. Ekran projekcyjny przenośny jest dość lekki i charakteryzuje się łatwością w rozkładaniu. Wśród ekranów stacjonarnych najbardziej popularne są te ścienno-sufitowe. Rozwijane oraz zwijane są ręcznie bądź za pomocą korbki, która znacznie ułatwia rozkładanie w przypadku ekranów o większych rozmiarach. Znacznie wyrafinowane modele dysponują silnikiem elektrycznym. Umożliwia on rozwijanie ekranu za pomocą pilota bądź włącznika zamontowanego w ścianie. Ciekawym typem jest ekran projekcyjny wyposażony w napinacze. To boczne linki, które minimalizują wszelkiego rodzaju zmarszczenia oraz pofałdowania. Napinacze sprawiają, że wyświetlany obraz zawsze posiada najwyższą jakość, a także gwarantują duży komfort podczas domowych seansów. Osobnym typem są ekrany ramowe. Można przymocować je na stałe do ściany bądź rozstawić na statywie. Ekran umieszczony jest w aluminiowej ramie, która poprawia kontrast prezentowanych filmów. Dodatkowo powierzchnia odporna jest na zagniecenia, dlatego ekran może być przechowywany w pozycji złożonej. Ekrany ramowe są doskonałym wyborem do pomieszczeń przeznaczonych na salę kinową. Wyglądają niezwykle estetycznie, a ich konstrukcja gwarantuje najwyższy standard projekcji.

Istotną kwestią jest właściwy montaż ekranu. Kasetę z rozwijanym ekranem można przymocować do ściany bądź sufitu. Trzeba zadbać o to, aby dolna krawędź ekranu znajdowała się przynajmniej metr nad podłogą. Jeśli planujemy oglądać filmy na podłodze bądź pufach – ekran może być usytuowany niżej. Często popełnianym błędem jest wybór zbyt dużego rozmiaru określonego modelu. Tymczasem wysokość ekranu nie może być większa niż połowa odległości od miejsca, w którym siedzimy. Przykładowo, jeżeli dysponujemy ekranem o wysokości 2 metrów, fotele powinny być oddalone od niego o 4 metry. W momencie kiedy będą znajdować się za blisko, widzowie narażą się na zmęczenie oczu oraz szyi. Co więcej trudno będzie objąć wzrokiem cały obraz. Oczywiście nie należy siedzieć także zbyt daleko, gdyż wówczas z trudnością odczytamy napisy. Przyjmuje się, że ostatni rząd krzeseł powinien stanowić odległość będąca 6-krotnością wysokości ekranu.

Ekrany różnią się między sobą proporcjami. Do oglądania filmów najlepsze będą ekrany panoramiczne o proporcjach boków 16:9. Modele o stosunku boków 4:3 czy 5:4 używane są do wyświetlania obrazu w standardzie PAL bądź prezentacji z komputera. Natomiast ekrany 16:10 rekomendowane są do projekcji z komputera w rozdzielczości 1920×1200 punktów. Ekrany różnią się między sobą powierzchnią oraz parametrami wyświetlanego obrazu. Istotną kwestią jest współczynnik odbicia światła. Zazwyczaj wynosi on 1 (odbijane jest tyle światła, ile padło na ekran). Jeśli w pomieszczeniu znajdują się dodatkowe źródła światła, które mogą wpłynąć na pogorszenie czytelności obrazu, warto wybrać powierzchnie o większym współczynniku (np. 1,5). Ekrany projekcyjne charakteryzują się również różnymi powierzchniami. Do kina domowego dedykowane są: High Contrast S, Datalux M, Galss Beaded, Matt Grey, Vision Grey. Zwykle są to szare powierzchnie poprawiające kontrast oraz sprawiające, że czerń posiada bardziej naturalny odcień. Ekrany droższe można zakupić z kilkoma wymiennymi powierzchniami.